Emir Trerè and The Sugar Daddies (I) Soundcheck Dinner Don Petrol Tielt-Winge (18-01-2023) reporter & photo credits: Freddie info club: Don Petrol info band: Emir Trerè © Rootsville 2023

2023 en de eerste keer in het nieuwe jaar tanken in den 'Don Petrol', je weet wel dat retro restaurant boven op den berg in Tielt-Winge. Vandaag op het muzikale menu de Italiaanse band 'Emir Trerè and The Sugar Daddies' en een mix van Country, Honky Tonk en Rockabilly. Voor de 'Line Dancers' onder ons is er hoegenaamd geen plaats want het bordje 'Volzet' hing aan de deur.

Hadden de aanwezigen genoeg 50ct in de jukebox gedeponeerd? we zouden het zo gaan weten. Emir Trerè en zijn Sugar Daddies in de personen van Giacomo Ferrari aan de stand-up bass en Mattia Bertolassi aan de drums begonnen dit feestje gezwind met Moon Mullican's '7 Nights to Rock', en jawel hoor het zouden bijna 7 nights to roll gaan worden hier in de 'Don Petrol' en zo zitten we in 1957.

Ook Cash kan en mag op zo een avond niet ontbreken en dus werd diens 'Cry Cry Cry' hier met open armen ontvangen. Wij waren vol bewondering voor de toch wel steengoede muzikanten ook nog na hun original 'Make Me Fall In Move'. Na een goede dosis Honky Tonk met uit 1945 James Irby's 'Drivin Nails in my Coffin' konden we ons ook opwarmen aan hun oroginal 'She Don't Care No Mere' waarna deze 'Sugar Daddies' ons weer kwamen te plezieren met eentje van 'The Man in Black'.

Of bassist Giacomo ook een nummer mocht brengen? Da's zeker dat en zo kregen we ook diens aangename klankkleur te horen met twee rockabilly songs waaronder 'Woman and Cadillacs' van 'Doc Stark & The Niteriders' uit 1954. Zelfs de houten 'Nestor' achteraan bleef er niet onbewogen bij.

Na 'Truck Stop in L.A.' brachten ze ons ook nog 'Working Man Blues' van Merle Haggard en met nog een instrumentaaltje dat zich ergens situeerde tussen blues en surf werd het hier in de 'Don Petrol' tijd voor de koffie. Een pauze die niet te lang mocht duren te horen aan de niets dan positieve reacties over deze 'Emir Trerè and The Sugar Daddies'. M'n compagnon uit 'Gevarenwinkel' had ik reeds tweemaal van de dansvloer moeten afhalen, en nee 'Line Dancers', die waren er niet ;-)

Met een yell van 'The Italians Are Back' waren we zo ook meteen ready, willin' and able voor deel 2. En zo begon dit trio met 'That's What Daddy Want' en wij ook natuurlijk. Na nog wat Baker street sound ging ook hun eigenste '1000 Miles' er hier in als zoete koek, of moeten we stellen van lekkere chocomousse, want dit was het dessert op dit 'Soundcheck Dinner'.

Wij dachten in eerste instantie dat 'Jesus'' als trommelaar was meegekomen maar nee hoor, het was gewoon de apostel Mattias die hier uitstekend werk op zijn 'snare' kwam af te leveren. Back to Cash dan maar met diens 'Folsom Prison Blues' waarna we na 'Built For Comfort' klaar waren voor de surprise.

Als je dacht dat alles hier uit die retro 'Rock-Ola' kwam moeten we je teleurstellen want dit was meer dan uitstekend 'Live' werk van 'Emir Trerè and The Sugar Daddies'. Het zijn en blijven Italiaantjes en zo kregen we dan een prachtige versie van 'Buona Sera, Signorina van de hand van Carl Sigman en Peter de Rose, maar misschien wel het best gekend door de hit uit 1956 van Louis Prima. Hier exclusief voor ons gebracht door Giacomo in de taal van 'La Mama' en zo werd plots hier de voertaal even Italiaans. Het tussenrefreintje kwam dan weer van 'Hans Petrol'...je weet wel over la più bella del mondo!

Het was een dolle 'Saturday Night' hier gewoon op een woensdagavond in de 'Don Petrol' en zo werden we plots door Emir Trerè voor een dilemma gesteld. Of we nog eentje wilde horen van Johnny Cash of van Willie Nelson? Cash was al een paar keer aan bod gekomen en dus kozen we resoluut voor Willie Nelson...of nee toch maar beiden.

Van Willie kregen we 'On The Road Again' waarna van Johnny nog diens 'Ring of Fire' dat restaurant kwam te vullen. We kregen ook nog een up-tempo polka als drinkin' song op het menu waarna met hun eigen nummer 'Lonesome Boogie' helaas een einde aan deze 'Happy Days' zou gaan komen. 'De' Fonz die was er niet dus riep onze Vic dan maar van 'nog 1 schoewe lieke' vrij vertaald door Hans als un'altra bellissima canzone. De dolle menigtie die riepen zonder aarzelen non ancora cinque, en nu maar hopen dat ik geen buis krijg voor mijn 'Google' Italiaans anders steek ik het maar op minister Weyts die zal daar dan wel een debat over opstarten

Zelfs bij de 'Nestor' verscheen een smile op zijn houte bakkes en zo wisten we dat het goed was. Na 'Rockin' Daddy' kregen we nog een instrumentaal nummer, but they save the best for last. Op de tonen van 'New Orleans' van Gary U.S Bonds...I said, a-hey, a-hey-hey-yeah, Well, come on ev'rybody Take a trip with me, Well, down the Mississippi, Down to New Orleans en wie kan daar nu nog op blijven stilzitten?

Wie voor een reprise van dit alles wil gaan, wel dat kan op 15 februari met het 'Don Diego Trio'. Er is maar '1' probleem en dat is nu meteen een tafel bestellen voor het volgende 'Soundcheck Dinner'. Capiche!

Wij danken alvast 'Don Petrol' en 'Emir Trerè and The Sugar Daddies' voor een waanzinnig leuke avond en gaan eruit met de woorden Buonasera, signorina, kiss me good night!!!